Zabawa jest najwyższą formą nauki

“Zabawa jest najwyższą formą nauki.” – Albert Einstein

 

Wiedział o tym Einstein, wiedzą o tym współcześni naukowcy, pedagodzy i wszelkiej maści edukatorzy. A mimo to ciągle deprecjonuje się znaczenie swobodnej zabawy, wartościując dzieciom ich aktywności, nakłaniając albo wręcz zmuszając je do zabaw “edukacyjnych”, organizując im każdą minutę ich czasu byle była produktywnie spędzona.

Uczymy się naprawdę kiedy uczymy się dla siebie. A dzieci robią to najlepiej poprzez zabawę. Wiedza jest przyswajana w działaniu.

I pomimo, że dorośli teoretycznie wiedzą, że najważniejszym czynnikiem zdobywania i utrwalania wiedzy jest entuzjazm, wciąż nakłaniają albo wręcz zmuszają dzieci do rzeczy których sami by nir zrobili. Wiedzą ma się nijak do postępowania dorosłych, w których interesie nie leży ani rozwój ani szczęście dzieci .

Deprecjonuje się znaczenie zabawy u dzieci starszych i młodzieży poprzez zawstydzanie ich i oczekiwania, że będą zachowywały się jak dorośli, którym bawić się nie wypada. Ogranicza się dzieciom zabawę do dziesięciu czy piętnastu minut przerwy pomiędzy kolejnymi stanowiskami pracy, ucząc je tym samym, że zabawa i odpoczynek to coś, co muszą sobie wypracować, na co zasłużyć jak na nagrodę lub wypłatę.

Swobodna zabawa, którą podejmują instynktownie dzieci nadaje sens i znaczenie ich całemu życiu. Kiedy deprecjonujemy ten sens i znaczenie, kiedy ograniczamy, kiedy wydzielamy czas na wolny i ten do odrobienia pańszczyzny, kiedy rozdzielamy naukę od zabawy, sprawiamy, że dzieci nabierają przekonania, że życie to harówka i obowiązki, a nie dobra zabawa i przygoda. A tym samym podświadomie kierujemy je w przyszłość, gdzie rzeczywiście będą musiały harować i spełniać oczekiwania innych, by zasłużyć sobie na przyjemność, odpoczynek i wakacje raz lub dwa do roku. Zamiast robić to co kochają na co dzień w poczuciu radości, spełnienia i szczęścia.

I smutne jest to, że większość ludzi wciąż uważa to za  n o r m a l n e.