„Niestety, pasja dzieci do myślenia często gaśnie, gdy spotykają się ze światem, który pragnie wychować je wyłącznie do konformizmu i posłuszeństwa.” – Bell Hooks
Tak wielu dorosłych wyraża zdziwienie, dlaczego dzieci tracą entuzjazm w miarę przechodzenia przez kolejne etapy systemu edukacji. Odpowiedź nasuwa się aż nazbyt oczywista.
Kiedy dziecięce potrzeby odkrywania świata na własnych zasadach, zadawania pytań, eksperymentowania, samodzielnego wysnuwania wniosków zostają zastąpione przez gadającego nauczyciela, który „wie lepiej”, przez z góry określone i jedynie słuszne odpowiedzi, przez przymusowy „program”, dzieci tracą swój zapał i pasję do uczenia się .
W chwili, gdy priorytetem staje się konformizm i posłuszeństwo, nie ma miejsca na samodzielne myślenie, na wyrażanie prawdziwych opinii, na rozwój osobisty. W ten sposób, krok po kroku, dorośli gaszą w dzieciach ich naturalną ciekawość i radość poznawania, odkrywania, i eksperymentowania. Kiedy posłuszeństwo staje się wartością nadrzędną, miejsca na kreatywność i indywidualność jest coraz mniej.
W placówkach sytuacje, w których dzieci są karane za to, że mają odwagę myśleć inaczej, za wyrażanie własnych opinii, za sprzeciw wobec naruszania ich praw, za nieposłuszeństwo wobec absurdalnych zasad i za zdrowy rozsądek, są nagminne i mają miejsce codziennie. To, co powinno być doceniane jako przejaw indywidualności i myślenia krytycznego, staje się powodem do kar.
Pamiętam doskonale jak na lekcjach języka polskiego trzeba było interpretować książki i utwory poetyckie tak jak przywidywał to program nauczania. Oczekiwano, że będziemy wiedzieć, co „autor miał na myśli”, zakuwać i powtarzać wyuczone formułki. A własna interpretacja (jeśli ktokolwiek się na nią odważał) byłą karana gorszym stopniem. Mało kto chciał się narażać, więc machaliśmy ręką. Z czasem ta obojętność tzw. („tumiwisizm”) stała się sposobem na przetrwanie w toksycznym środowisku. O tym właśnie pisze Gatto w swoich ukrytych lekcjach, których uczy szkoła – ale o tym będzie jutro 
Jeśli masz ochotę podziel się w komentarzu przykładem z własnego doświadczenia gdzie priorytetem były konformizm i posłuszeństwo.
