Nuda jest powszechną kondycją nauczycieli szkolnych

„Nuda jest powszechną kondycją nauczycieli szkolnych i każdy, kto spędził jakiś czas w pokoju nauczycielskim, może potwierdzić, że taki olbrzymi brak energii, takie wyrzekanie na uczniów, takie bezduszne postawy można tam znaleźć. Gdyby pytać nauczycieli, dlaczego odczuwają nudę, jak można się spodziewać, będą obwiniać dzieci. Kto nie poczułby się znudzony, nauczając uczniów, którzy są aroganccy i interesują się wyłącznie ocenami? Jeśli w ogóle czymkolwiek. Oczywiście, nauczyciele sami są produktem tych samych programów dwunastoletniej obowiązkowej szkoły, które tak do głębi nudzą ich uczniów, a jako personel szkolny są uwięzieni wewnątrz struktur nawet bardziej sztywnych niż te narzucone dzieciom. Kto zatem jest temu wszystkiemu winien?” – John Taylor Gatto

We wczorajszym wpisie wspomniałam o lekcjach ukrytego programu nauczania – dwóch z siedmiu ukrytych lekcji, które uczy szkoła, a które opisał Gatto w jednej ze swoich książek („Dumbing Us Down).  Kilka osób napisało do mnie, prosząc o rozwinięcie tego wątku.

„John Taylor Gatto wraz ze swoją najpopularniejszą książką „Dumbing Us Down: The Hidden Curriculum of Compulsory Schooling” jest w zasadzie w Polsce nieznany i pomijany w dyskusjach o szkolnictwie i edukacji. Nic dziwnego, jego poglądy są nie do przyjęcia w konformistycznym środowisku, w którym o reformach oświaty i edukacji mówi się wiele, ale w którym wszystko działa tak jak ma działać i w którym wszyscy mają się doskonale. Wszyscy prócz dzieci. Gatto był nauczycielem przez trzydzieści lat, pracował w najlepszych, prywatnych szkołach Manhattanu oraz tych najgorszych, w tym czasie wielokrotnie nagradzany za swoją służbę i oddanie dzieciom oraz stawiany jako przykład innym pedagogom.

Przez ten czas – jak sam mówi – stał się „ekspertem w zakresie nudy”. Gatto z dnia na dzień rzucił pracę nauczyciela, ponieważ dłużej nie mógł już patrzeć na krzywdę dzieci oraz samemu ich krzywdzić. Napatrzył się i doświadczył tyle, że stał się zagorzałym krytykiem systemu edukacji, mówiąc głośno o ukrytym programie nauczania i tym, co robi on nie tylko dzieciom, ale i rodzicom, całym rodzinom oraz jaka jest jego skala w całym społeczeństwie. Gatto stał się promotorem edukacji domowej, a w zasadzie Unschoolingu jako opcji, która pozwala dzieciom wziąć odpowiedzialność za własną edukację w poczuciu wolności i sprawczości.” (fragm. Ebooka „Wolne Dzieciństwo. O wolności w edukacji i życiu bez szkoły” Teresa Sadowska)

 7 lekcji ukrytego programu nauczania, które opisuję w ebooku:

Lekcja 1 – Dezorientacja

Lekcja 2 – Przynależność klasowa

Lekcja 3 – Obojętność (lekcja, której uczy dzwonek szkolny)

Lekcja 4 – Zależność emocjonalna

Leckja 5 – Zależność intelektualna („Powiedz mi ile jestem wart/a i co mam robić”)

Lekcja 6 – Prowizoryczne poczucie własnej wartości

Lekcja 7 – Nic się nie ukryje

Myli  się ten kto myśli, że ukryty program szkoły dotyczy tylko dzieci. Owszem,  najboleśniej dotyka dzieci, ponieważ tresura jest systematyczna i długoletnia. Ale jego konsekwencje sięgają dalej.  Nuda, o której pisze Gatto jest w szkole wszechobecna. Nie znam dziecka, które nie czekałoby na wakacje, nie znam nauczyciela, który nie czeka na te dwa miesiące wolności. Wiem też, że w pokojach nauczycielskich nie mówi się dobrze o uczniach, że słychać tam wieczne narzekania  i biadolenie na dzieci i rodziców – wiem, bo sama byłam nauczycielką i wierzcie mi sporo się tego nasłuchałam.

W moim ebooku „WOLNE DZIECIŃSTWO. O wolności w edukacji i życiu bez szkoły” przedstawiam szczegółowo wszystkie te lekcje, a ostatni podrozdział pt. „Zniewalające konsekwencje ukrytego programu nauczania” to moje osobiste podsumowanie tego tematu. Link do zakupu eBooka: sklep.wolnedziecinstwo.pl

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *