Kochamy to, czym się opiekujemy

Kochamy to, czym się opiekujemy.

Rzecz jasna, nie troszczymy się o nasze dzieci z wyrachowania, by one robiły to samo w stosunku do nas. Troszczymy się o nie, bo jesteśmy ich rodzicami. Naturalną koleją rzeczy jest to, że dzieci przejmują te zachowania i wartości, których doświadczają na co dzień. Darząc je szacunkiem, sprawiamy, że myślą o sobie z szacunkiem oraz zasługujemy sobie na ich szacunek. Darząc ich zaufaniem, sprawiamy, że ufają coraz bardziej sobie i nam. Troszcząc się o nie uczymy ich troski i dbania o siebie samych oraz o innych ludzi. Będąc uważnym na ich potrzeby i napełniając ich filiżankę sprawiamy, że są w stanie robić to samo dla siebie i być coraz bardziej czułymi na potrzeby innych ludzi, w tym nasze. Spędzając z nimi czas dajemy im to, co najcenniejsze – miłość. Bo tak właśnie małe dzieci rozumieją miłość – dla nich miłość wyraża się w ilości i jakości czasu (autentycznej uważności), który z nimi spędzamy. Uczą się, że są dla siebie samych ważne kiedy są ważne dla nas – pierwszych i najważniejszych osób w ich życiu.

Teresa Sadowska, „Wolne Dzieciństwo”

Zapisz się na powiadomienia o książce