„Fanaberie nie istnieją. Gdy nie wiesz, co dziecko chce ci przekazać, drąż dalej.” – Isabelle Filliozat
Fanaberie i fochy nie istnieją. Wydziwianie nie istnieje. Nazywając tak i kwitując zachowanie dziecka takimi lub podobnymi słowami, sprawiasz ze czuje ono, iż to z nim coś nie jest w porządku.. Czuje, że jest w nim jakiś błąd, nadmiar lub brak czegoś. Czuje, że nie jest kochane takim jakie jest, i że nie może wyrażać w pełni siebie, swoich uczuć i emocji ..
Tak naprawdę słowa te obnażają twoją niemoc i bezsilność w stosunku do zachowania dziecka, ktore coś ci pokazuje. Być może coś czego nie chcesz zaakceptować, zobaczyć, uznać w sobie . Za każ dym takim zachowaniem stoi jakaś głębsza potrzeba , która nie musi być zwerbalizowana przez dziecko, ale naszym dorosłych zadaniem jest ją zobaczyć, wsłuchać sie w nią i rozpoznać ją.
Wtedy stanie się dla nas jasne, ze fanaberie nie istnieją.
