„Dzieci nie są nikomu winne przytulania. Ani przytulania na pożegnanie. Ani przytulenia dlatego, że „Świetnie się razem bawiliśmy”. Ani wtedy, gdy ktoś mówi: „Będzie mi smutno, jeśli tego nie zrobisz”. Dzieci nie są odpowiedzialne za zadowalanie dorosłych. „- @perthchildrensot
Przy okazji zbliżających się świąt oraz rodzinnych (i nie tylko) spotkań, pamiętajmy, że dzieci mają prawo decydować o swoim ciele, o tym, kogo przytulają i kto je przytula.
Nie uczmy ich, że za prezent należy się przytulas czy buziak. Jeśli nie mają wewnętrznej zgody na to, by się przytulić – nie nakłaniajmy ich do tego. Nie zawsze będą głośno oponować (szczególnie małe dzieci), ale zwróćmy uwagę na ich gesty, mimikę twarzy, zachowanie oraz inne symptomy, które wyraźnie pokazują, że nie chcą być w ten sposób traktowane. Naszą rolą jako rodziców jest to zauważyć, uszanować, a jeśli trzeba – stanąć za dzieckiem i poprzeć je – nawet w najbardziej niekomfortowej dla nas sytuacji. W końcu, czy jest coś ważniejszego niż zdrowie psychiczne naszych dzieci?
Dzieci nie są maskotkami i nie są tu po to, by zadowalać dorosłych – w jakikolwiek sposób. Pamiętajmy, że dzieci uczą się, jak wyrażać zgodę na dotyk:
bardzo wcześnie,
w swoich domach,
podczas codziennych interakcji,
zanim w ogóle dojdzie do tematów związanych z s e k s e m.
Umiejętność wyrażania zgody, przyzwolenia, dbania o siebie i bycia w zgodzie ze swoim ciałem to ważne umiejętności życiowe. Jeśli jednak zatraciliśmy je na drodze własnego uszkolnienia, stawania się posłusznym i „grzecznym” dzieckiem, może być nam trudno teraz dawać własnym dzieciom przestrzeń wolności w decydowaniu o sobie, swoim ciele, czasie, towarzystwie itd.
